„Europejskie opłaty za dostęp do torów dla międzynarodowych przewozów towarowych są mniej więcej zharmonizowane

Porównując opłaty za dostęp do torów dla międzynarodowych pociągów towarowych w różnych krajach, mamy do czynienia z pewnym zharmonizowanym poziomem w Europie, podsumował profesor nadzwyczajny Politechniki w Grazu Stefan Marschnig podczas Track Access Summit, który odbył się w Amsterdamie w zeszłym tygodniu. Chociaż koszty bezpośrednie i narzuty są stosowane w różny sposób i na różnych poziomach, łączna suma jest porównywalna.

Wniosek ten został oparty na analizie porównawczej opłat pobieranych w Niemczech, Austrii, Włoszech i Francji. Cztery kraje zostały porównane pod względem kosztów bezpośrednich, a także narzutów dla krajowych kolejowych przewozów towarowych, międzynarodowych kolejowych przewozów towarowych, ruchu pasażerskiego z otwartym dostępem i ruchu pasażerskiego objętego umowami. Należy zauważyć, że porównanie samych narzutów nie daje rzeczywistego obrazu, ponieważ opłaty za dostęp do torów są obliczane na podstawie różnych poziomów kosztów bezpośrednich, powtórzył Marschnig. Ogólnie rzecz biorąc, można jednak założyć, że marże są wysokie, gdy koszty bezpośrednie są niskie, i na odwrót.

Koszty bezpośrednie są również określane jako minimalny pakiet dostępu. Zarządcy infrastruktury mogą przenosić koszty, które są bezpośrednio ponoszone w związku z obsługą pociągów. Aby w pełni odzyskać koszty poniesione przez zarządcę infrastruktury, może on pobierać dodatkowe narzuty, ale tylko wtedy, gdy rynek jest w stanie ponieść te koszty.

Różne marże

Poziom, na jakim pobierane są marże, różni się znacznie w poszczególnych krajach europejskich. Podczas gdy niektórzy zarządcy infrastruktury w ogóle nie stosują dopłat, w innych krajach stanowią one większość opłaty za dostęp do torów. Ponieważ narzuty są pobierane na poziomie, który jest w stanie udźwignąć rynek, można oczekiwać, że kraje o większym podziale modalnym kolei stosują wyższą sumę narzutów – powiedział Ivan Vidovic.

Pracownik naukowy Instytutu Inżynierii Kolejowej i Ekonomiki Transportu na Uniwersytecie Technicznym w Grazu przedstawił porównanie czterech krajów w drugim dniu Szczytu Opłat za Dostęp do Torów. Patrząc na międzynarodowy ruch towarowy, najwyższa suma narzutów jest naliczana w Niemczech, a następnie we Włoszech. Stosunkowo niska liczba jest prezentowana w Austrii, podczas gdy Francja nie nakłada żadnych narzutów na międzynarodowy ruch towarowy.

Koszty bezpośrednie

Zupełnie inny wykres pojawia się przy porównaniu kosztów bezpośrednich pobieranych przez cztery kraje. Najwyższy minimalny pakiet dostępu jest pobierany przez Austrię, a następnie Francję. Znacznie niższą wartość prezentują Niemcy, podczas gdy Włochy pobierają najniższe koszty bezpośrednie dla międzynarodowego ruchu towarowego.

Koszty utrzymania linii kolejowej mogą się różnić w zależności od rodzaju torów, geografii trasy i natężenia ruchu na tej trasie, wyjaśnił Marschnig. „Zakrzywienie torów zwiększa koszty utrzymania, podobnie jak linia obsługująca cięższe lub szybsze pociągi”. Jednak charakterystyka linii nie jest uwzględniana w porównywanych krajach, w związku z czym duże zróżnicowanie kosztów bezpośrednich musi być postrzegane w innym świetle, kontynuuje. „Do dziś istnieje różne rozumienie kosztów bezpośrednich”.

Rynek międzynarodowy

Biorąc to pod uwagę, istnieje pewien poziom opłat za dostęp do torów, które może ponieść międzynarodowy rynek kolejowych przewozów towarowych, ponieważ suma kosztów bezpośrednich i narzutów nie różni się zbytnio. Najwyższa opłata jest uiszczana w Niemczech, podczas gdy w Austrii i we Włoszech cena kolei jest prawie taka sama. We Francji opłata jest nieco niższa niż koszty w porównywanych krajach.

„Zupełnie inaczej jest w przypadku usług pasażerskich, które jak dotąd są głównie usługami krajowymi, a opłaty są pobierane w różny sposób”, podkreślił Marschnig. Również opłaty za lokalne przewozy towarowe są naliczane znacznie inaczej, dodał Vidovic.